Contrahegemoniseren met Faizel

Briljant stukje tv weer gisteren. Pauw en Witteman hadden meester Mohammed Faizel Ali Enait uitgenodigd, de radicale moslimadvocaat die zich heeft ontwikkeld tot een toegewijde talkshowtijger. Hij onderscheidt zich echter van de incrowd van vaste gasten door zijn pseudo-intellectuele taalgebruik en door steeds voortijdig woedend weg te lopen. Gisteren was het niet anders.

Faizel was op de vingers getikt door de Raad van Discipline omdat hij weigert op te staan voor rechters, een mutsje draagt in plaats van de voorgeschreven baret en zich na een verloren zaak had uitgelaten in termen als 'een boerenvonnis' van een 'Paleo-conservatieve witte rechter' die waarschijnlijk 'uit één of ander boerengat is gekropen'.

De Raad had Faizel schuldig bevonden aan twee van de drie genoemde overtredingen - het mutsje werd hem vergeven. De zitadvocaat was echter in beroep gegaan bij het Hof van Discipline, dat hem vervolgens in het gelijk had gesteld. Bij P&W mocht hij tekst en uitleg komen geven.

Zo ver kwam het echter niet, want al bij de eerste, losjes gestelde vraag van Jeroen Pauw ging het mis. Waarom dat hoofddeksel? Faizel formuleerde een onsamenhangend en grotendeels onverstaanbaar verhaal ('de wetten van Mohammed Mustafa bladiebladiebla') en stak vervolgens een tirade af tegen Pauw, die een 'eliteracist' zou zijn. En Witteman en de rest van de media ook trouwens. (Bekijk het fragment)

Het is toch wel bijzonder dat de brave VARA-coryfeeën van racisme worden beschuldigd. Dat spookbeeld zit dan ook alleen in het grote hoofd van de paranoïde brabbelaar. Het hof van discipline heeft Faizel verteld dat we in een 'multiculturele en multireligieuze samenleving' leven. Faizel betichtte Pauw nu van een verderfelijke 'monoculturele' houding. Ik lag in bed tv te kijken, maar anders was ik van mijn stoel gevallen van verbazing.

Faizel is weer eens de spreekwoordelijke verwijtende pot - een dikke theepot met theemuts in dit geval. Als er iemand is die monocultureel denkt en handelt, is hij het wel. In de Nederlandse cultuur staat men op voor rechters. In de Nederlandse cultuur geeft men ook vrouwen netjes een hand. Faizel respecteert alleen de aspecten van zijn eigen, orthodoxe cultuur en is daarmee zo monocultureel als maar zijn kan.

Dan is er nog dat hoogdravende taalgebruik. Faizel spreidt een vocabulaire ten toon waaruit moet blijken hoe welbespraakt hij is. Al die dure woorden zijn echter een façade, inhoudelijk is het pure wartaal. Pauw was 'geen honest broker' volgens de bebaarde handjesweigeraar: 'Je probeert te laten profileren en prevaleren op andere mensen.' Hij was 'dédain bezig'. Enzovoort. De ene na de andere regel experimentele poëzie verliet de mond van de beroepsprovocateur. De krompraat als kromzwaard.

Faizel hoort wel eens iemand zeggen dat we in een 'judo-christelijke' samenleving leven. Híj komt echter op voor 1,2 miljard moslims. Een groot deel daarvan leeft niet in Nederland, dus misschien is het een ideetje voor de corpulente koekenbakker om ergens anders op de aardbol de leefregels van de profeet te gaan naleven. Ergens waar geen 'Paleo-conservatieve rechters' zijn, maar waar die o zo Futuro-progressieve sharia van kracht is. (U merkt, het werkt aanstekelijk, dat woordgoochelen.) Een vliegticket hoeven we hem overigens niet te schenken, want hij schijnt 500 euro per uur te vragen.

Een orthodoxe 'moeslim' die iemand beschuldigt van 'monocultureel' gedrag, veel gekker kan het niet worden. Er is aan de andere kant ook reden tot optimisme: Het dieptepunt is wel zo'n beetje bereikt.