In 2007 besprak ik a.d.h.v. de top 25 van een zelfgemaakte lijst de muziek uit mijn jeugd. In 2008 ging een een tweede serie in de categorie 'wenken voor een toekomstige biograaf' van start, met als onderwerp de Nintendo 64-games. Ook in 2009 loopt deze serie nog. Met welke spellen bracht ik menige regenachtige middag (maar ook als de zon scheen) op mijn kamertje door? Geen toplijst deze keer, maar in chronologische volgorde en in interviewvorm. In aflevering 12: NBA Live 2000.NBA Live 2000. Toen was Shaquille 27.
En al behoorlijk dik. Maar ik zag hem vorige week nog als speler van de Suns in zijn eentje de Lakers oprollen, 36 jaar oud. Het was hier al nacht maar hij hield me wel wakker, die geweldenaar.
Wat heb jij met basketball?
Altijd een interessante sport gevonden. Ook naast voetbal de enige sport waar ik een beetje goed in was. Ondanks mijn geringe lengte had ik de lay-up en de driepunter aardig in de vingers. Verder heb ik de NBA altijd gevolgd. Nog altijd kijk ik elke dag even op teletekst naar de uitslagen.
Heb je ook een favoriete ploeg?
Niet echt. Sympathie heb ik wel voor Boston Celtics, Toronto Raptors en Houston Rockets en verder voor 'kleintjes' als Golden State en LA Clippers.
Waarom heb je toentertijd gekozen voor NBA Live en niet voor een ander NBA-spel?
NBA Live was een reeks van EA Sports, dat ook verantwoordelijk was voor de FIFA-serie. In tegenstelling tot die FIFA's werden de NBA Live-spellen in de regel wel goed ontvangen. Eerder had ik al NBA Live 99 voor de PC gekocht, maar de kreeg ik niet geïnstalleerd. Die vriendelijke 64 was wars van installatieprocedures en meer van dat soort onzin. Gewoon de cartridge erin rammen, de power-knop aan en spelen maar.
Het realisme werd altijd een van de pluspunten van de serie genoemd.
Dat is wel correct, ja. Je had wel een arcade-mode waarin je hoger en verder kon springen en van verder af raak kon schieten, maar in de simulatie was geduldig wachten op een opening of loopactie het devies. Dat was niet altijd even leuk, want meestal wilde ik gewoon lekker ballen.
Kende het spel meer modes dan arcade en simulatie?
Erg leuk was het 1 tegen 1 op een pleintje, compleet met trage hiphop-beats en chillende negers op de achtergrond. Dan kwam het echt aan op techniek en snelheid. Een briljante zet van EA was de introductie van de legendarische Michael Jordan als speelbaar karakter. "Jordan is back" stond er op de cover. Eén tegen één tegen Jordan betekende echter een gegarandeerde nederlaag. Je kwam die gast gewoon niet voorbij.
Heb je de game grijs gespeeld?
NBA Live 2000 was een heel degelijk spel zonder franje of opties die het een bijzonder tintje verschaften. Ik speelde het wel regelmatig, maar echt verslingerd ben ik er niet aan geraakt. Grafisch was het allemaal heel keurig gedaan - de bekende spelers waren herkenbaar - en je merkte dat de makers de game al een aantal jaren aan het doorontwikkelen waren. Als ik een hoogtepunt moet noemen dan herinner ik me vooral het geluid dat het netje maakte als je een perfect passende driepunter scoorde.
En al behoorlijk dik. Maar ik zag hem vorige week nog als speler van de Suns in zijn eentje de Lakers oprollen, 36 jaar oud. Het was hier al nacht maar hij hield me wel wakker, die geweldenaar.
Wat heb jij met basketball?
Altijd een interessante sport gevonden. Ook naast voetbal de enige sport waar ik een beetje goed in was. Ondanks mijn geringe lengte had ik de lay-up en de driepunter aardig in de vingers. Verder heb ik de NBA altijd gevolgd. Nog altijd kijk ik elke dag even op teletekst naar de uitslagen.
Heb je ook een favoriete ploeg?
Niet echt. Sympathie heb ik wel voor Boston Celtics, Toronto Raptors en Houston Rockets en verder voor 'kleintjes' als Golden State en LA Clippers.
Waarom heb je toentertijd gekozen voor NBA Live en niet voor een ander NBA-spel?
NBA Live was een reeks van EA Sports, dat ook verantwoordelijk was voor de FIFA-serie. In tegenstelling tot die FIFA's werden de NBA Live-spellen in de regel wel goed ontvangen. Eerder had ik al NBA Live 99 voor de PC gekocht, maar de kreeg ik niet geïnstalleerd. Die vriendelijke 64 was wars van installatieprocedures en meer van dat soort onzin. Gewoon de cartridge erin rammen, de power-knop aan en spelen maar.
Het realisme werd altijd een van de pluspunten van de serie genoemd.
Dat is wel correct, ja. Je had wel een arcade-mode waarin je hoger en verder kon springen en van verder af raak kon schieten, maar in de simulatie was geduldig wachten op een opening of loopactie het devies. Dat was niet altijd even leuk, want meestal wilde ik gewoon lekker ballen.
Kende het spel meer modes dan arcade en simulatie?
Erg leuk was het 1 tegen 1 op een pleintje, compleet met trage hiphop-beats en chillende negers op de achtergrond. Dan kwam het echt aan op techniek en snelheid. Een briljante zet van EA was de introductie van de legendarische Michael Jordan als speelbaar karakter. "Jordan is back" stond er op de cover. Eén tegen één tegen Jordan betekende echter een gegarandeerde nederlaag. Je kwam die gast gewoon niet voorbij.
Heb je de game grijs gespeeld?
NBA Live 2000 was een heel degelijk spel zonder franje of opties die het een bijzonder tintje verschaften. Ik speelde het wel regelmatig, maar echt verslingerd ben ik er niet aan geraakt. Grafisch was het allemaal heel keurig gedaan - de bekende spelers waren herkenbaar - en je merkte dat de makers de game al een aantal jaren aan het doorontwikkelen waren. Als ik een hoogtepunt moet noemen dan herinner ik me vooral het geluid dat het netje maakte als je een perfect passende driepunter scoorde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten