Maradona's 'schitterende' dribbel

Zoals bij elke halve omhaal die tegenwoordig op tv te zien is de omhaal van Marco van Basten aangehaald wordt, zo vergelijkt men elke succesvolle solo standaard met de dribbel van Diego Maradona tegen Engeland op het WK van 1986. De solo van Pluisje staat nog altijd te boek als de mooiste ooit en wordt vaak zelfs als het mooiste doelpunt aller tijden beschouwd. Zeer ten onrechte, zo is mijn mening. Die goal stelt eigenlijk weinig voor. Gelukkig staat er op YouTube een filmpje van Maradona's solo in slow motion, zodat we deze minutieus kunnen analyseren.



0.00 - 0.07: Diego Maradona krijgt de bal toegespeeld van een teamgenoot. Uit zijn lichaamstaal is op te maken dat hij niet echt staat op te letten. De eerste vier seconden staat hij immers zo onbeweeglijk als een doelpaal. Ternauwernood weet hij de bal onder controle te krijgen.

0.07 - 0.18: Dit lijkt een briljante actie waarmee Maradona twee tegenstanders het bos in stuurt en zich vrijspeelt. In werkelijkheid profiteert de Argentijn hier van twee kinderlijk happende Engelsen. Maradona voert een elementaire voetbeweging uit. Het al draaiende de bal onder de voet meenemen is een actie die zelfs een atechnische voetballer als ik op vrijdagavond in de zaal nog weleens succesvol in de praktijk weet te brengen.

0.18 - 0.35: Hier begint dan de daadwerkelijke solo. En hier zien we ook meteen een aanzienlijk ontmythologiserend element: Maradona kan het halve veld oversteken zonder ook maar één Engelsman op zijn pad te vinden. Pas in seconde 35 verschijnt er eentje in beeld.

0.35 - 0.40: De Engelse verdediger doet alles verkeerd wat hij maar verkeerd kan doen. Hij benadert de aanstormende Maradona zijwaarts en kan de Argentijn dus in geen geval meer frontaal stoppen. Hij kan alleen nog maar een sliding maken in de ruimte rechts voor Maradona. Die hoeft vervolgens slechts de Engelsman aan de linkerzijde te passeren.

0.40 - 0.50: De volgende verdediger bewijst dat het nog erger kan. Deze gaat niet alleen net als zijn medespeler zijwaarts het duel aan, hij staat er ook nog bij alsof enkele lepe Argentijnen secondelijm onder zijn schoenen hebben gesmeerd.

0.50 - 0.58: Na slechts twee tegenstanders doemt de keeper al op voor Maradona. Die treuzelt echter en komt maar niet tot de eenvoudige schuiver die deze solo tot doelpunt zal promoveren. De keeper komt uitlopen en je ziet hem denken: 'hij zal toch wel een keer gaan schieten zeker...' De verbouwereerde Engelse doelman gaat er uit arren moede maar bij zitten en Maradona loopt hem voorbij. Er is niet eens sprake van een passeerbeweging, de Argentijn speelt de bal slechts voor zich uit.

0.58 - 1.05: Door al dat getreuzel wordt Maradona nog ingehaald door een andere verdediger. Die zet een tackle in, maar de bal vliegt toch het doel in. Maradona gaat neer en je kunt je zelfs afvragen of het niet de Engelsman is die de bal in een ultieme poging de Argentijn van scoren af te houden in zijn eigen doel glijdt...

Kortom, die 'wereldgoal' van Maradona is niet meer dan een combinatie van simpele techniek, een enorm niemandsland, twee schutterende verdedigers en een grote dosis geluk. Dan geef ik de voorkeur aan Messi, of aan Ibrahimovic of Granqvist.

NB De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de context hier een niet onbelangrijke rol speelt. Maradona maakte zijn goal op de wereldkampioenschappen, het belangrijkste podium ter wereld. Op zo'n groot evenement zo'n goal maken tegen Engeland is uiteraard van een andere orde dan het uitkappen van, met alle respect, Ronnie Stam van NAC uit Breda.