dinsdag 13 januari 2009

Over '40-'45 als vergelijking

Het debat verhardt, hoor je tegenwoordig vaak als het om de kwestie van de islamisering gaat. Bewijs is de toename aan '40-'45-vergelijkingen sinds Pim Fortuyn ten tonele verscheen.

Het begon met Thom de Graaff die Anne Frank inzette om Fortuyn aan de schandpaal te nagelen. Bij de laatste verkiezingen was daar Marco Pastors van EénNL die in een laatste krampachtige poging stemmen te winnen de islamisering vergeleek met de bezetting van '40-'45. Het zijn individuele reflexen van verkiesbare katten in het nauw.

Maar ook in het reguliere debat wordt '40-'45 er te pas en te onpas bij gehaald. Rabiate islamcritici als Geert Wilders bedienen zich gretig van de vergelijking. Fitna was gericht tegen 'de barbaar Mohammed en het islamofascisme'. De islam is dan de nieuwe totalitaire dreiging, het hedendaagse equivalent van het Duitse fascisme en de bezetting.

Maar critici van islamcritici, die hun oprispingen toch vooral wijten aan zulke vergelijkingen als die van Wilders, hebben '40-'45 gek genoeg net zo hard nodig. 'Als Wilders hetzelfde over Joden (en het Oude Testament) gezegd zou hebben als wat hij over Moslims (en de Koran) uitkraamt, dan was hij allang afgeserveerd en veroordeeld vanwege antisemitisme' liet Harry de Winter in een advertentie afdrukken.

Serieuzere critici verlagen zich niet tot het plaatsen van een loze kreet, zij zwaaien in een praatprogramma of in een column de opgestoken vinger door de lucht en merken zeer weldenkend en fatsoenlijk op dat vergelijkingen met '40-'45, zoals de term 'islamofascisme', te allen tijde mank gaan. Het kwaad van de fascistische bezetting en de holocaust is het maximale kwaad, het nec plus ultra van verschrikking.

Maar ook hier is er nog een klein addertje onder het gras. Wie beweert dat alle vergelijkingen met '40-'45 uit den boze zijn, vergeet even dat hij zelf deze vergelijking nodig heeft om zijn punt te maken. Hij zet '40-'45 in om aan te tonen dat '40-'45 niet ingezet mag worden.

Waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen dus. Maar nu letterlijk.

Geen opmerkingen: