Two Times Trippin'

De afgelopen tijd zag ik twee films die zowel qua genre als qua titel veel op elkaar leken. De één was erg slecht, de ander kostelijk.

EuroTrip
Na veel positieve verhalen over deze film te hebben gehoord, begon ik enthousiast te kijken. Mijn geestdrift sloeg echter gauw om in teleurstelling en na de aftiteling moest ik concluderen een verschrikkelijke film te hebben gezien.
Het begin is nog wel vermakelijk. Scotty heeft een Duitse penvriend Mieke - door Scotty uitgesproken als 'Mike' - die op zijn beurt een zus genaamd Jan heeft. Twee Amerikaanse namen. U voelt 'm al aankomen: 'Mike' blijkt 'Mieke' te zijn en 'Jan' is haar broer. Als Scotty hier achter komt, heeft hij zijn 'vriend' echter al voor 'pervert' uitgescholden omdat deze een ontmoeting wilde regelen nadat Scotty gedumpt is door zijn vriendin. Helaas, Mieke blijkt een bekoorlijke chick te zijn en om alles goed te maken gaan Scotty en zijn vrienden op EuroTrip om Mieke te vinden. Dat Scotty's broertje Bert (spreek uit: Burt) heet, is ook gewoon enorm grappig.
Maar in Europa gaat alles mis met deze film. Eerst belanden ze in Londen. Daar stuiten ze in een pub op de Manchester United Fan Club. In Londen. Echt waar... Verschillende steden worden bezocht en de vooroordelen stapelen zich op. Bij het Louvre staat een mime-speler een... robot te spelen. In Amsterdam - dat in de verste verte nog niet op Amsterdam lijkt - belanden ze uiteraard in een coffeeshop waar ze high worden van de spacecake. Maar *floep* ineens blijkt de shop een bakkerij te zijn! Het huilen stond me nader... enfin. Dan belanden ze in Slowakije met nog maar $1,83 op zak. Maar, u weet toch, Oost-Europa is arm en dus kunnen ze zich een luxe suite in een prachtig hotel veroorloven... In Vaticaanstad slaat de film definitief op hol. In één adem luidt Scotty's maat per ongeluk de klokken (de paus is dood!), gooit hij een hoed in de haard die witte rook veroorzaakt (een nieuwe paus!) en strompelt Scotty verstrikt in een gordijn het balkon op (daar is de nieuw paus!). En het is niet eens grappig.

Road Trip
Alles wat ontbrak in EuroTrip zit in Road Trip: sterke teksten, kwinkslagen, vermakelijke actie en goede acteurs. Tom Green is magistraal als de slome eeuwige student Barry. Hij leidt potentiële studenten rond op zijn universiteit (Ithaca): 'This is the Joseph H. Nelson library here, okay? It was built in the, uh... 1600s.' Studente: '1600s? It says 1951.' Barry: 'That's the address. Okay? Wise-ass...' Hij vertelt hun het verhaal van zijn maat Josh. Die beleefde een hete nacht met de mooie Beth en legde alles op video vast. Zijn echte vriendin in Austin, Texas mag hier natuurlijk niets van weten, maar door onoplettendheid wordt de video naar haar verzonden. Josh en zijn maten reizen de tape achterna.
Sean William Scott speelt de zeer grappige E.L. (heerlijke naam!). E.L. komt onder meer op de proppen met briljante regels over vreemdgaan: 'Well, there are these rules that guys have, an understanding as to what exactly constitutes cheating. Take your situation for example: it's not cheating. It's never cheating when you're in a different area code, not to mention a different state!' En deze is nog vindingrijker: 'let's say that you were sleeping with two girls at the same time, it wouldn't be cheating because they would cancel each other out.' Ook Rubin en de nerd Keith reizen mee. Als ze in een motel logeren, zit daar de bediende Andy Dick (Green en Dick in één film! Kan niet beter) abominabel de aanwijzingen van Bob Ross vanaf een tv'tje op te volgen. Barry, die in Ithaca is gebleven, blijft intussen de film dragen. Hij vertelt Beth schitterend sloom dat Josh naar Austin, Massachussetts is. 'You mean Boston, Massachussetts?' repliceert Beth vanzelfsprekend. En Barry knikt traag van 'ja'. Briljant.
De mooiste scène vindt plaats op driekwart van de film. Josh, Rubin, Keith en E.L. willen overnachten bij de grootouders van Barry. Aan hun huis hangt een naambord: 'Welcome to the Manilows' (Barry Manilow!). In een kort shot zie je de opa naar halfnaakte dames op tv kijken. Als hij opstaat is een enorme tent in zijn pyjamabroek zichtbaar. Oma: 'George! Your boner!!'. Opa antwoordt dat hij hem er toch niet af kan hakken en stoot en passant met zijn roede wat kristal van het bijzettafeltje. Ik kwam niet meer bij.

Waarom is Road Trip nu honderd keer meer de moeite waard dan EuroTrip? Tuurlijk, Road Trip heeft humor, een behapbaar verhaal en Tom Green, Andy Dick en Sean William Scott. En toch had ik het gevoel dat er meer moest zijn. En ineens begreep ik het: de vondst van de makers om van Road Trip een raamvertelling te maken. Barry vertelt het verhaal van Josh en zijn maten immers. En wetende wat voor een knuppel hij is, neem je eventuele ongeloofwaardigheden of absurditeiten voor lief. Soms wordt daar zelfs expliciet op ingegaan. Als Barry een gesprek tussen studentes aanhaalt, beschrijft hij ze halfnaakt. Een studente reageert: 'Girls don't just walk around naked.' Barry, verontwaardigd: 'Uh, yeah they do.' Wordt EuroTrip verpest door doorgedreven vooroordelen en hemeltergende absurditeiten, Road Trip slaagt glansrijk door Tom Green als verteller Barry op te voeren. Ik sluit af met een fraai lied dat hij halverwege de film ten gehore brengt:

Tiny salmon swimming in a stream
Tiny salmon chasing that impossible dream
The mynah bird says: 'Caw. Ca-Caw'
The chimpanzee says: 'EEEEEEEEEEEEEEEEEE'
The friendly owl says: 'Hoo, hoo-hoo'
But the salmon can only say: 'Bloobloobloobloo. Blooboloobloobloo. Blooboloobolooooo-Blooblooo-Bloobloobloo.'
And it's sad.