Beste Buitenlandse Boek

Na de verkiezing van Het Beste Boek uit de Nederlandstalige literatuur - met De ontdekking van de hemel als glansrijke winnaar - hebben het NRC Handelsblad en de NPS blijkbaar de smaak te pakken gekregen. Men mag nu namelijk ook bepalen wat Het Beste Buitenlandse Boek is. Na de eerste stemronde is de longlist teruggebracht tot een shortlist van tien boeken. Laten we de tien kandidaten eens bekijken.

Jane Austen - Trots en vooroordeel (1813)
Ik las Pride and Prejudice op de middelbare school en vond het toen verschrikkelijk. In mijn herinnering vond ik het langdradig, zeurderig en, in tegenstelling tot het vooroordeel, totaal niet grappig. Misschien was ik te jong en zou ik het bij herlezing meer waarderen. Maar misschien behoor ik ook gewoon niet tot de doelgroep.

Louis-Ferdinand Céline - Reis naar het einde van de nacht (1932)
Nog niet gelezen.

Fjodor Dostojevski - De broers Karamazov (1880)
Nog niet gelezen, maar Dostojevski verdient alleen al door het meesterlijke Aantekeningen uit het ondergrondse op het podium te eindigen. Arthur Langeveld veranderde overigens de gebruikelijke titel De gebroeders Karamazov in De broers Karamazov, omdat hij 'gebroeders' een woord vindt 'dat je gebruikt bij verhuisbedrijven of zo'. Daarin heeft hij 100% gelijk.

Umberto Eco - De naam van de roos (1981)
Geniaal boek dat alles in zich heeft: een spannend verhaal, beklijvende personages, theologische en filosofische uitweidingen, metafictioneel en intertekstueel spel. Ik beveel vooral de uitgave met alle naschriften aan. Die naschriften bevatten enkele prachtige essays.

Marianne Fredriksson - Anna, Hanna en Johanna (1996)
De vorige verkiezing had Kader Abdolah, deze heeft Marianne Fredriksson. Dat is het nadeel van publieksverkiezingen: zulke boeken komen dan ook erg hoog in de eindrangschikking. Ik zal geen opmerking maken over vrouwen.

Gabriel García Márquez - Honderd jaar eenzaamheid (1967)
Dit schitterende boek heb ik twee keer gelezen. Het is fantastisch, in de dubbelzinnige betekenis van dat woord. García Márquez weet twee eeuwen Zuid-Amerika op fascinerende wijze te verpakken in de geschiedenis van de familie Buendía en het stadje Macondo. In dit boek is trouwens één van de mooiste slotpassages uit de wereldliteratuur te vinden.

George Orwell - 1984 (1949)
Las ik ook op de middelbare school en dit vond ik wel erg goed. De liefdesgeschiedenis vond ik ontroerend, de beschrijvingen van de praktijken in de totalitaire staat indrukwekkend, de episoden waarin de opsluiting en marteling beschreven worden beklemmend, en het einde pijnlijk droevig. Aan dit boek heb ik trouwens het woord 'haatweek' ontleend, dat ik regelmatig gebruik als ik onheus bejegend word: 'is de haatweek weer begonnen?'

Annie Proulx - Scheepsberichten (1993)
Huh? Wie? Wat? Nooit van gehoord, schijnbaar ook van De Geus, dus zie Fredriksson.

J.R.R. Tolkien - In de ban van de ring (1955)
Dit is een lastige. Ook ik heb me kostelijk vermaakt met de 1500 pagina's van de trilogie (en niet minder met die heerlijke 'Aanhangsels'). In de ban van de ring is gewoon een meesterlijk epos, maar behoort wel tot een niche van de literaire wereld, namelijk die van de 'fantasy' o.i.d. en blijft daarmee een beetje een buitenbeentje tussen de andere boeken.

Lev Tolstoj - Oorlog en vrede (1869)
Niets dan lof voor de graaf. Ultieme synthese van de grote en de kleine geschiedenis, nl. van het Rusland ten tijde van Napoleon en van de lotgevallen van klassieke personages als Pierre Bezoechov en Andrej Bolkonski. De geschiedfilosofische passages zijn erg interessant en zijn volledig vertaald in de tweedelige uitgave van Van Oorschot. In de verkorte vertaling bij Ambo (nog altijd 900 p.) ontbreken ze grotendeels, maar die leest wel als een trein.