ze verontschuldigde zich tegenover de krantjesuitdeelverslaafde dat ze geen krantje hoefde
iedereen: ondoden, voetenkijkers, stug
doorlopend in kragen sjalen schuilend,
geen blik waardig, in dit ochtenddonker
vluchtend hopend op het daglicht op de zon
die niet meer komen zal, maar
ze verontschuldigde zich tegenover de krantjesuitdeelverslaafde
eerder in de trein: ogen toe, de handen
op de rok, ik liet de angst voor het mono
chromatische stationslicht finally behind
me - grijs blauw zwart was ze, she
comes in colors everywhere, maar
ze verontschuldigde zich
met mijn blik beloofde ik haar: dat maxiem
gebaar: ik zal de academie in zweden bellen:
vrede volgend jaar vergeven, maar
wie begrijpt de blik- en buskruittaal, maar
haar gezicht is ervandoor, maar
ach
2 opmerkingen:
Ik vind dit een mooi stuk. Je zou het dan op zijn Bukowskiaans moeten voordragen; traag en vermoeid.
She comes in colors everywhere...
is dat wellicht een verwijzing naar dat prachtige nummer van de Rolling Stones?
Inderdaad een verwijzing naar 'She's a Rainbow', één van de betere nummers van de Stones.
Bedankt voor de positieve reactie!
Een reactie posten