MAX en de dood

Een relatief jonge omroep is Omroep MAX. Relatief jong omdat de omroep nog niet zo lang bestaat en niet vanwege de doelgroep. MAX richt zich namelijk op de bejaarde medemens. Dat levert televisie op die zowel tragisch als vertederend kan zijn. Zo is er 'De TV Comeback' waarin de tribunes bevolkt worden door ouden van dagen. De gasten zijn oude televisiecoryfeeën van wie de houdbaarheidsdatum vaak helaas al overschreden is. Zo mocht Wieteke van Dort nog eens opdraven als de Nederlands-Indische Tante Lien. Zij zong met het publiek volksliedjes uit de kinderjaren van de oudjes ('Ajo ajo ajo al in die hoge klapperboom'). Dit was ergens wel vertederend om te zien, maar ik werd er ook een beetje naar van. Ik kon de gedachte niet uit mijn hoofd zetten dat het voor enkele stokoude bezoekers misschien wel hun laatste pleziertripje zou zijn. Nog één keer zingen voor de laatste reis aanvaard wordt.

Een ander programma is 'Stop de tijd'. Geëmigreerde Nederlanders op hoge leeftijd participeren in een quiz waarin zij vragen moeten beantwoorden over Nederland van vroeger en nu. Ook hier is een tragische component aanwezig. De vragen zijn namelijk vaak schrikbarend makkelijk en bovendien worden de antwoorden vaak nog voor 90% onthuld in de vraagstelling. Toch slagen de kandidaten er helaas zelden in deze hints op te merken. Een voorbeeld hiervan is de vraag op welke weg de lopers van de Vierdaagse traditioneel finishen. De presentatrice voegde er na het zien van de gezichten van de deelnemers nog aan toe dat de lopers altijd gladiolen krijgen. De meerkeuzevraag bevatte voor a) en b) twee nonsensantwoorden en antwoord c) was Via Gladiola. Helaas gingen de deelnemers voor de nonsensantwoorden.

Op en top tragisch werd het echter pas na de uitzending. Toen kwam de risicofactor van een ouderenomroep zeer pijnlijk aan het licht. Onder in beeld verscheen de volgende tekst: 'Kort na de opnamen is de heer Westerterp (één van de deelnemers - MvZ) helaas komen te overlijden.' Ik werd er maar weer eens naar van...