Gedicht

Rostock

I Vuur

Hier waart Dresden rond

Auto's spugen opwaaiende vlammen uit

Men brengt het kruitvat naar de lont

En ogen worden lede

II Aarde

De besjaalde breekt de weg open

Wat hij kraakt zijn nu nog slechts botten
De behelmde ziet zijn bloed in stroompjes lopen
Ziet in een flits zijn kind

III Water

Het regent keien plots

De straat wordt afgepeld verliest zijn schubben

Deze neerslag slaat wel water uit de rots

Doch zonder zin en doel

IV Lucht

Vogels vliegen over

Verstikken haast in zwarte rookkolommen

Ze strijken ergens neer in fris groen lover

En fluiten luchtig hun deuntje