12 t/m 18 april
ZONDAG Twente
Het demasqué van Joop Munsterman betekent ook het einde van de journalistieke geloofwaardigheid, of wat daar nog van over was, van Johan Derksen. De megalomane miljonair uit Enschede had al vroeg in de gaten dat hij minstens één belangrijke voorwaarde moest scheppen om jarenlang zijn gang te kunnen gaan: het om zijn vinger winden van Derksen. Als je de snor achter je hebt, kun je je immers praktisch alles veroorloven in de voetballerij - zie Johan Cruijff. Hoe vaak heeft Genee niet het financiële wanbeleid bij Twente ter sprake willen brengen, waarna Derksen hem de mantel uitveegde en de vermoorde onschuld speelde door te stellen dat hij het dossier niet kende en er dus geen mening over had? Alsof gebrek aan kennis van zaken ooit een belemmering voor hem heeft gevormd om toch gepeperde uitspraken te doen of mensen aan de schandpaal te nagelen.
MAANDAG Dubbelfunctie
Zijn Klaas Dijkhoff en Sjoerd Mossou niet gewoon een en dezelfde persoon?
DINSDAG Straatbeeld
Ja, dames, we weten het nu wel: 'Dille & Kamille'. Maar wat betékent het?
WOENSDAG Hooligan
Robert Maaskant vindt zijn schorsing van één wedstrijd voor het vernielen van de dug-out 'wat zwaar'. Donderstraal toch op. Als je als supporter je frustratie botviert op een hek, een bord of een stoeltje, dan kun je een stadionverbod voor zes maanden op de mat verwachten. De trainer van NAC mag een wedstrijdje niet op de bank zitten - op de tribune plaatsnemen is bovendien wel gewoon toegestaan - en dat is dan al 'zwaar' gestraft. En fans doen het dan nog uit authentieke woede, en niet om de gepassioneerde trainer te acteren voor het oog van de camera zoals dat enge mannetje Maaskant.
DONDERDAG Bram
IJzig. Dat is het woord dat in me opkomt als ik Linda Voortman en Anouchka van Miltenburg de pers te woord zie staan. Maar bovenal de vraag: waarom staat die Bram van Ojik met zijn suikerbietenhoofd daar tussen Voortman en Van Miltenburg in? Kijk hem staan ginnegappen.
VRIJDAG Poelgate
Mooi dat Fons de Poel alleen maar in opspraak is omdat zijn journalistieke integriteit in het geding zou zijn vanwege een commerciële klus die hij eerder voor ABN Amro deed, en niet omdat hij snotneus Jesse Klaver een 'snotneus' noemde überhaupt.
ZATERDAG Hoe moeilijk kan het zijn
Voorstel voor een compromis: bed maar geen kussen, bad maar geen zeep, brood maar geen boter.
zaterdag 18 april 2015
vrijdag 17 april 2015
Politiek of de inhoud
Het was een even naïeve als schrijnende opmerking die Henk Kamp vanmiddag in Gesprek met de Minister-President maakte. 'Gaat de bed-bad-broodkwestie over politiek of over de inhoud?' vroeg interviewer Pim van Galen aan Kamp, die Rutte verving. 'Politiek gaat volgens mij altijd over de inhoud' repliceerde de minister.
Was het maar waar.
Het feit alleen al dat er tegenwoordig haast achteloos een onderscheid wordt gemaakt tussen 'politiek' en 'inhoud' bewijst de verwording van de politiek. Het is een besmette term geworden. Politiek is niet meer gelijk aan staatkunde, het is de verrotte schil eromheen.
Er zijn de inhoudelijke vraagstukken, die in achterkamertjes worden geagendeerd, met veel vijven en zessen in compromissen worden gegoten en dan in de bureaucratische molen worden gegooid, en er is het politieke spel, de Haagse bühne, het mediacircus, de electorale speculatie.
De VVD is daar nog het minst schijnheilig over. Bij de PvdA beroept men zich als vanouds op principes, op menselijke waarden en humaniteit en fatsoen, maar intussen blijkt dat de partij het beste nu de coalitie kan laten klappen omdat ze toch niet verder kan zakken in de peilingen en dus electoraal garen zou spinnen bij een nieuwe campagne. Daarom heeft iedereen zo'n hekel aan die partij: scoren over de rug van zwakkeren is altijd stuitend, maar het is nog een graadje ergerniswekkender als het door moraalridders en zichzelf als barmhartige Samaritanen afficherende politici gebeurt. Men kan een slecht mens zonder gêne nu eenmaal beter verdragen dan een slecht mens die zich schijnheilig als goed mens voordoet.
Ook voor de VVD zou dit een geschikt moment zijn om het te laten klappen, om te breken met die lastige sociaaldemocraten en via verkiezingen een nieuwe partner te zoeken. Dit hoor je praktisch iedere politiek commentator - of Binnenhofwatcher zoals die lui tegenwoordig schijnen te heten - reveleren in hun analyses, maar niemand lijkt te beseffen dat het politieke landschap zo versplinterd is dat de kans op een verkiezingsuitslag die tot een uitgesproken links dan wel uitgesproken rechts kabinet leidt vrijwel nihil is.
Nu waren VVD en PvdA tot elkaar veroordeeld en dat werkt al niet, straks worden de PVV en D66 de grootste partijen. Nee, dat zal een gelukkig huwelijk worden!
Alle verontwaardigde reacties komen op hetzelfde neer: hoe kan er een crisis ontstaan over simpele basisbehoeften voor hulpbehoevenden? Nou, omdat het dus feitelijk niet over bed, bad en brood gáát. Dat is de inhoud. Dit gaat over peiling, tactiek en carrière. Over politiek.
Was het maar waar.
Het feit alleen al dat er tegenwoordig haast achteloos een onderscheid wordt gemaakt tussen 'politiek' en 'inhoud' bewijst de verwording van de politiek. Het is een besmette term geworden. Politiek is niet meer gelijk aan staatkunde, het is de verrotte schil eromheen.
Er zijn de inhoudelijke vraagstukken, die in achterkamertjes worden geagendeerd, met veel vijven en zessen in compromissen worden gegoten en dan in de bureaucratische molen worden gegooid, en er is het politieke spel, de Haagse bühne, het mediacircus, de electorale speculatie.
De VVD is daar nog het minst schijnheilig over. Bij de PvdA beroept men zich als vanouds op principes, op menselijke waarden en humaniteit en fatsoen, maar intussen blijkt dat de partij het beste nu de coalitie kan laten klappen omdat ze toch niet verder kan zakken in de peilingen en dus electoraal garen zou spinnen bij een nieuwe campagne. Daarom heeft iedereen zo'n hekel aan die partij: scoren over de rug van zwakkeren is altijd stuitend, maar het is nog een graadje ergerniswekkender als het door moraalridders en zichzelf als barmhartige Samaritanen afficherende politici gebeurt. Men kan een slecht mens zonder gêne nu eenmaal beter verdragen dan een slecht mens die zich schijnheilig als goed mens voordoet.
Ook voor de VVD zou dit een geschikt moment zijn om het te laten klappen, om te breken met die lastige sociaaldemocraten en via verkiezingen een nieuwe partner te zoeken. Dit hoor je praktisch iedere politiek commentator - of Binnenhofwatcher zoals die lui tegenwoordig schijnen te heten - reveleren in hun analyses, maar niemand lijkt te beseffen dat het politieke landschap zo versplinterd is dat de kans op een verkiezingsuitslag die tot een uitgesproken links dan wel uitgesproken rechts kabinet leidt vrijwel nihil is.
Nu waren VVD en PvdA tot elkaar veroordeeld en dat werkt al niet, straks worden de PVV en D66 de grootste partijen. Nee, dat zal een gelukkig huwelijk worden!
Alle verontwaardigde reacties komen op hetzelfde neer: hoe kan er een crisis ontstaan over simpele basisbehoeften voor hulpbehoevenden? Nou, omdat het dus feitelijk niet over bed, bad en brood gáát. Dat is de inhoud. Dit gaat over peiling, tactiek en carrière. Over politiek.
Abonneren op:
Posts (Atom)