Dig the Ditch of Destiny

Weer eens een overzichtje van vijf nieuwe nummers of bands die wat aandacht verdienen.

1.Something With Numbers - Goodbye Mickey Finn (Perfect Distraction - 2006) Beluister het lied
De Australische band Something with Numbers is een relatief onbekend geluid in de rockwereld. De tweede cd van de groep is erg goed. Snelle, pakkende ritmes en riffs geven het album een enorme vaart. Er zijn nauwelijks zwakke nummers te bespeuren. Het Australische accent van de zanger bemoeilijkt soms het begrip van de lyrics. In het beklemmende 'Zombie' hoort de luisteraar pas aan het eind dat het 'Did I' uit de tekst in feite 'Today' is. Hitwaardig is het strakke 'Chase the Chaser'. 'Bring Me Some Water' steekt erg goed in elkaar. 'Goodbye Mickey Finn' begint als een ballad en eindigt op volle sterkte. Het refrein is op het randje, maar is toch net authentiek genoeg: 'As long as the clock keeps ticking you'll go wherever the wind blows / As long as there's life worth living you'll go wherever you go'. De metaforiek in de openingszinnen neigt naar nonsens maar is stiekem poëtisch:

Dig the ditch, dig the ditch of destiny
with the spade, with the spade of apathy
Your digging boots will stay clean
Until you realize where you've been

2.The Killers - This River Is Wild (Sam's Town - 2006) Beluister het lied
'Human' van The Killers staat al enige weken links in de tip-3. Het nummer is afkomstig van het nieuwe album Day and Age. The Killers hebben eerder hun naam bij zowel publiek als kritiek gevestigd met twee uitstekende albums, Hot Fuss en Sam's Town. Die laatste ben ik pas onlangs intensiever gaan beluisteren. Eerder kende ik al het schitterende 'When You Were Young'. Ook de rest van het album is zeer geslaagd. 'For Reasons Unknown' en 'Read My Mind' zijn mooi geconstrueerde liedjes met subtiele gitaarmelodieën. Hoewel het album positief begint met 'Sam's Town' ('I know that I can make it / As long as somebody takes me home every now and then'), eindigt het met 'This River Is Wild' en 'Why Do I Keep Counting' toch enigszins pessimistisch. In laatstgenoemd nummer klinkt het wanhopig 'Father, help me get down, I can't make it, help me get down [...] If I only knew the answer, I wouldn't be bothering you'. Ook 'This River Is Wild' beschrijft een moeizaam bewustwordingsproces:

Or should I just get along with myself
I never did get along with anybody else
I've been trying hard to do what's right
But you know I could stay here all night

3. The Last Shadow Puppets - Standing Next to Me (The Age of the Understatement - 2008) Beluister het lied
Laatst schreef ik over de nieuwe dufheid in de popmuziek. Alleen Aimee Duffy was een positieve uitzondering met haar 'Mercy', dat goed aansloot bij de New Sixties. Die term heb ik toen niet toegelicht. Het gaat om een tendens in de muziek waarbij met volle overgave zowel qua muziek als qua beeld een jaren zestigsfeertje wordt gecreëerd. De grootste exponent is een duo dat een supergroup op kleine schaal genoemd kan worden: The Last Shadow Puppets, bestaande uit Alex Turner (Arctic Monkeys) en Miles Kane (Rascals). Het album The Age of the Understatement van begin dit jaar is bij vlagen zeer overtuigend en overweldigend. De titelsong trekt meteen patsboem de aandacht. Sterke nummers zijn verder het beukende 'Only the Truth' en 'Black Plant', waarin muzikaal de sfeer van een mondaine badplaats uit de jaren zestig wordt opgeroepen. Hoogtepunt van het album is 'Standing Next to Me'. Vooral in combinatie met de video is de gelijkenis met de jaren zestig (misschien zeventig) zeer treffend. De heren zien eruit als twee Beatles en je hebt het gevoel naar een plaat van pakweg Zager & Evans te luisteren. Het ritme van het lied is bovendien verslavend aanstekelijk.

Want her, have her
Two years have gone now
But I can't relate
To the never ending games that you play

4. Newton Faulkner - I Need Something (Hand Built by Robots - 2007) Beluister het lied
De singer-songwriter Newton Faulkner heeft met Hand Built by Robots een aardig debuutalbum uitgebracht. Earcatcher is de cover 'Teardrop'. Maar liefst zeventien tracks kent de cd. Veel liedjes lijken louter te fungeren als opvulling of als een vluchtig intermezzo (bijvoorbeeld 'Sitar-Y Thing'). Het is dan ook moeilijk de aandacht tot aan het eind toe vast te houden. De mooiste nummers staan op de eerste helft van het album. 'Dream Catch Me' is catchy en blijft dan ook meteen vanaf de eerste luisterbeurt hangen. 'Feels Like Home' is een rustig, gedragen nummer. Persoonlijke favoriet is 'I Need Something' dat begint met de volgende overtuigend gezongen regels:

I need something
To believe in
'Cause I don't believe in myself
I'm sick and tired of getting nowhere

5. Kings of Leon - Sex on Fire (Only by the Night - 2008) Beluister het lied
De taaiheid van de Kings of Leon zit hem in het stemgeluid van zanger Caleb Followill. De rauwe, onduidelijke zang maakt de band wellicht ietwat ontoegankelijk. Op Only by the Night lijkt dit manco eindelijk verholpen. De zang sluit namelijk naadloos aan bij de muziek. Dat is het best te horen in de successingle 'Sex on Fire'. Ook 'Manhattan', een lied dat pas na een aantal luisterbeurten echt zijn pracht prijsgeeft, mag er zijn. De gitaarlijnen zijn er mooi verweven in het geheel. Het tweede deel van het album is weer wat moeilijker om aan te wennen. 'Sex on Fire' draagt in feite het album en doet dat met verve.

The dark of the alley, the breaking of day
The head while I'm driving, I'm driving
Soft lips are open, knuckles are pale
Feels like you're dying, you're dying