Gedicht

Lijflied van een hypochonder
Naar Jacques Brel

Wanneer mijn linkervoet weer klopt en tintelt
en brandt van felle strijd
Wanneer mijn linkeronderbeen een steek zendt
als horzels gek van nijd
Wanneer mijn linkerbovenbeen wee aanvoelt
is dit een vaststaand feit:
Dan kraakt mijn lijf mijn kranke lijf

Wanneer mijn linkerbal weer klotst en knobbelt
en langt naar vredigheid
Wanneer mijn linkerleider gezwind dik wordt
geen curiositeit
Wanneer mijn buik zijn stuip stompt met regelmaat
raak ik mijn zinnen kwijt:
Dan scheurt mijn lijf mijn kranke lijf

Wanneer mijn nek en spieren trekken kraken
lijk wind de toppen splijt
Wanneer mijn smalle borstkas krampt en krom ligt
als nooit verwerkte spijt
Wanneer mijn hart het kloppen uit de pas loopt
gekomen is mijn tijd:
Dan sterft mijn lijf mijn kranke lijf