Gezien: Het werkt wel

Wanneer: maandag 10 november 2011
Waar: Theater aan de Parade, 's-Hertogenbosch
Wat: Het werkt wel
Wie: NUHR (Joep van Deudekom, Peter Heerschop, Viggo Waas, Kees van der Vooren en Eddie B. Wahr)

In de laatste glorieuze seizoenen van Kopspijkers was een glansrol weggelegd voor Peter Heerschop als de ietwat sullige en naïeve sidekick van Jack Spijkerman. Kopspijkers is definitief vergane glorie, Heerschop verkocht zijn ziel aan de duivel en moet nu elke zaterdag quasi-vrolijk doen bij Ik hou van Holland. Eeuwig zonde.

Gelukkig treedt hij ook nog steeds op met NUHR (Niet Uit Het Raam), het cabaretgezelschap dat al bijna 25 jaar bestaat. Na het bovenmatig geëngageerde Natuurlijke selectie zouden de heren met Het werkt wel de inhoud laten vallen ten koste van de vorm, aldus de aankondiging. Geen kritische benadering van de tijdgeest meer, maar pretentieloos vermaak zoals het publiek dat het liefst ziet.

NUHR zou NUHR echter niet zijn als dit uitgangspunt niet op zichzelf al een aanklacht tegen de tijdgeest vertegenwoordigde: in Het werkt wel wordt de huidige tijd waarin de stem van het volk heilig is verklaard juist in twee uur tijd vakkundig ontleed, bekritiseerd en belachelijk gemaakt.

De voorstelling draait om een rockband die na twaalf jaar weer bij elkaar komt: A Band Called Eddie. De vijf bandleden hebben ieder zo hun eigen privé-bekommernissen, terwijl ook de onderlinge verstandhoudingen voor wrijving zorgen. Het rockbandverhaal is evenwel slechts rode draad, Heerschop, Waas en Van Deudekom spelen net zo gemakkelijk supermarktmedewerkers, obers, dokters, zichzelf en vrouwen van de bandleden.

Van Deudekom blijkt vanavond in een rolstoel op te treden; hij is door zijn enkel gegaan. Grote klasse dat hij toch gewoon op de planken staat en zijn handicap bovendien voortdurend creatief inzet. Wanneer de vijf aan het begin een 'haka' doen - zo'n rituele oppep-dans die Nieuw-Zeelandse rugbyers altijd opvoeren voorafgaand aan de wedstrijd - doet Van Deudekom met alles wat boven de gordel geschiedt perfect synchroon mee.

Het werkt wel ontpopt zich vervolgens tot een snelle aaneenschakeling van scherpe sketches waarin op een prettig lichte wijze moderne verworvenheden worden gefileerd, van kleinigheden als 'harlekijntjes' plakken bij de AH en voetbalplaatjes ('Heb jij El Hamdaoui al?' - 'Die staat op Marktplaats te koop' - 'Nee, dat is de echte El Hamdaoui') tot de mogelijkheden en moeilijkheden van vreemdgaan in het sms-tijdperk ('hoe deden we dat vroeger eigenlijk?'). Erg goed en doeltreffend is ook de sketch waarin het stellen van een medische diagnose in de vorm van een spelshow is gegoten, inclusief gouden koffertjes, stemmen per sms en een vakjury. De heren sparen ook zichzelf niet. Zo is Heerschops RTL-avontuur mikpunt van spot.

Het verhaal dat alles verbindt is flinterdun, maar de liedjes maken veel goed. Van der Vooren en Wahr vallen qua acteren wat uit de toon, maar zij dragen dan ook het muzikale gedeelte, Van der Vooren op elektrische gitaar en Wahr op drums, al moet gezegd dat ook Van Deudekom een aardig partijtje gitaar speelt. Het repertoire is zeer gevarieerd, van mierzoete ballads tot stevige rock 'n roll. De belichting hierbij is schitterend.

Het werkt wel weet een aardige balans te vinden tussen amusement en engagement. De humor is nergens zo verrassend of raak dat schaterlachen het gevolg is, maar saai is het nooit. De tijdskritiek is alomtegenwoordig, maar de opzet van het geheel garandeert dat de dominee met het opgeheven vingertje die het Nederlandse cabaret nog maar al te vaak gijzelt, in deze voorstelling geheel afwezig is. De heren zorgen er bovendien wel voor dat het publiek niet te makkelijk achterover leunt, want het wordt vaak op het verkeerde been gezet. Even verwachtte ik zelfs Van Deudekom aan het eind nog uit zijn rolstoen te zien opstaan - dat zelfs dat onderdeel was van de manipulatie van de toeschouwer -, maar zo ver kwam het gelukkig niet.