zaterdag 30 augustus 2014

Zeven dagen lang (223)

24 t/m 30 augustus

ZONDAG Credo
'De toekomst is niks waard, wat er werkelijk toe doet is het verleden. [...] Cultuur is het verwerken van wat achter ons ligt, en daar ligt de rijkheid, de kern van de cultuur, van de ethiek van belevenissen van mensen. De rest is speculatie, zeepbellen.'
(Ruud Lubbers, in: Mulisch toegesproken, 2002, p. 39)

MAANDAG Pauw
Pauw laat weten dat in Pauw niet een groter aantal vrouwen zal aanschuiven dan voorheen, omdat ze in de samenleving nu eenmaal nog steeds te weinig betekenen. 'Op het terrein waarop je het vaakst mensen uitnodigt, personen die kleur aan onze samenleving geven vanwege hun functies, zijn vrouwen ontzettend ondervertegenwoordigd.'
Dat geldt ook voor schrijfsters. Op Nelleke Noordervliet na zijn er eigenlijk geen vrouwelijke auteurs die als publieke intellectueel hun partijtje meeblazen.
En is er eens een schrijfster aan wier lippen ik hang qua opiniërende bijdragen, namelijk Marjolijn Februari, laat die zich ombouwen tot man...
Zo komen we er nooit natuurlijk.

DINSDAG -
Soms verdient een dag het niet om geboekstaafd te worden.

WOENSDAG Kwatrijn
'Wanneer ik zing wat ik niet lieg,
Als ik om wat gebeurd is ween,
Is dat omdat gevoel vervliegt
En ik mijzelf te zijn niet meen.'
(Fernando Pessoa, vertaling August Willemsen)

DONDERDAG Ad van der Gein overleden
Nou ja, noem je een dubieus driemanschap schertsend 'het mohammedaanse Cocktail Trio', blaast een dag later prompt het laatste nog levende lid van het oorspronkelijke Cocktail Trio zijn laatste adem uit.
Hopelijk is er geen oorzakelijk verband. Dat Ad dit blog las en dacht: die Abou Jahjah, daar wil ik niet mee vergeleken worden, hoogste tijd om wijlen te gaan. In dat geval: mea culpa.

VRIJDAG Oekraïne
De zoektocht naar slachtoffers van MH-17 is de eerste dagen na de ramp naar nu blijkt wél doelmatig en respectvol verlopen.
Oei, en stoere Frans Timmermans bij de VN Veiligheidsraad maar ferme taal uitslaan over 'thugs' die trouwringen gapten.

ZATERDAG Vind ik niet leuk
Vier brandweermannen geëlektrocuteerd in de USA, een heel dorp zonder water in Schotland, wereldwijd talloze gewonden en zelfs een dode door de Ice Bucket Challenge.
Maar nee, mensen, blijf vooral lekker doorgaan met die massahysterie.
Eerst fijn exhibitionistisch deugen. En vervolgens je Facebookvrienden moreel chanteren. En dat noemen we dan sociale media.




woensdag 27 augustus 2014

Israël, Palestina, ISIS: vijf overwegingen

I
Pro-Israël of pro-Palestina? Het is mijn overtuiging dat iedereen die zich ook maar vijf minuten verdiept in de materie zal inzien dat ondubbelzinnig partij kiezen voor een van de twee even kortzichtig als onmogelijk is omdat zowel de Israëliërs als de Palestijnen al sinds de vroegste schermutselingen wederzijds veelvuldig over de schreef zijn gegaan, afspraken niet zijn nagekomen en elkaar niet veel ontlopen in fanatisme, wreedheid en onredelijkheid.
Dat wil zeggen: de kwalijke elementen aan beide zijden. En zulke elementen, zo luidt levenswijsheid nummer één, hebben altijd het hoogste woord en de grootste invloed. De middenman is eeuwig de pineut.
Telkens als aan beide zijden de macht in de richting van de extremere partijen verschuift, komt de altijd borrelende cocktail tot ontbranding. Nu staan Likoed en Hamas weer eens tegenover elkaar en staan de zoveel gematigdere Arbeiderspartij en Fatah buitenspel.
Aan beide kanten regeren de hardliners. De zogenaamde leiders in Gaza brengen wapens onder in scholen en ziekenhuizen en gebruiken hun eigen volk, waaronder veel kinderen, als menselijk schild. Israël bombardeert een school, ondanks herhaalde waarschuwingen van de VN dat er een opvangcentrum in is gevestigd.
De ene keer schendt Israël een wapenstilstand, de volgende keer is het Hamas dat het bestand doorbreekt.
Te midden van het vrijdaggebed in Gaza en het zaterdaggebed in Israël is hun onderlinge conflict een gebed zonder eind.
Velen omzeilen de kwestie door te stellen dat Israël Palestina heeft bezet en de bezette gebieden moet 'teruggeven'. Voor de goede orde: er heeft vóór Israël nooit een Palestijnse staat bestaan. 'Palestina' was van 1917 tot 1948 een Brits mandaatgebied, daarvoor een regio van het Ottomaanse rijk. In 1948 kreeg Jordanië de Westelijke Jordaanoever en Egypte de Gazastrook, nadat de Arabische landen een tweestatenoplossing hadden verworpen. Deze gebieden werden in 1967 door Israël veroverd.
Ze simpelweg 'teruggeven' is dus geen optie, want dat zou teruggeven aan Jordanië en Egypte betekenen.
Veel relevanter is wat er daarna is gebeurd: de Oslo-akkoorden van 1993, waarin de tweestatenoplossing mondeling werd afgesproken, en de VN-resoluties waarin dit nadien werd bekrachtigd. Díe moeten de leidraad vormen, populistische praat over 'bezetting' werkt alleen maar averechts.
Het gaat er allang niet meer om wie er de meeste 'schuld' heeft, de dynamiek moet gaande gehouden worden, zoals Harry van den Bergh onlangs terecht betoogde bij Hollandse Zaken.

II
In een extreem gepolariseerd debat als dit is het hoogst problematisch objectieve informatie over het conflict te vinden.
Zelfs de deskundigen moeten op eieren lopen. Het is bijzonder deprimerend dat Christ Klep, militair historicus, zich bij Knevel en Van den Brink blijkbaar genoodzaakt ziet om zich bij voorbaat te verontschuldigen als hij stelt dat Israël zich 'betrekkelijk terughoudend' opstelt. De man is expert, roept niet zomaar wat, geeft geen eigen mening, maar doet zijn bewering op basis van wetenschappelijk onderzoek en gedegen feitenkennis. Maar de publieke opinie is zo opgefokt dat hij bijna onder de tafel moet kruipen voor hij durft te zeggen dat objectief vaststelbaar is dat Israël tot op zekere hoogte rekening houdt met burgerslachtoffers.
Dat laatste wil er gewoon niet in bij de pro-Palestina-factie. Velen, onder wie ook prominente Joden, stellen zelfs dat Israël nu de Palestijnen aandoet wat henzelf is overkomen in de Tweede Wereldoorlog.
Er ligt een rare redenering ten grondslag aan die opinie, door Elma Drayer in Trouw als volgt samengevat: 'Omdat de Joden zelf in de Tweede Wereldoorlog zo lelijk te pakken zijn genomen, dienen zij zich nu als heiligen te gedragen.'
Ruim 12.000 raketten vuurden de Palestijnen sinds 2002 af op Israël. 99% werd door Iron Dome onderschept. Niettemin vielen er 28 doden en is een kwart van de bevolking door de aanhoudende dreiging psychisch gediagnosticeerd als getraumatiseerd.
Israël is omringd door landen die op het bloed van de Joden uit zijn. Khaled Meshaal, politiek leider van Hamas, zegt in een interview dat Hamas niet welbewust Israëlische burgers doodt, maar dat de verouderde staat van het wapentuig precies richten onmogelijk maakt. Geef ons betere wapens, zegt hij met droge ogen, en we beloven dat we Israëlische burgers zullen ontzien. Maar natuurlijk, geef het wapenarsenaal van Hamas een flinke upgrade en het komt allemaal goed...
Hamas wil geen duurzame vrede, het wil Israël vernietigen - dat staat zwart op wit in het charter -, ook als daarvoor vele slachtoffers onder het eigen volk moeten vallen.
De literatuurwetenschapper Elrud Ibsch stelt in Overleven in verhalen (2013) naar aanleiding van het werk van Elie Wiesel en Primo Levi dat de Joden door eeuwen van vervolging en diaspora 'kennis van de ander' als overlevingsstrategie hebben moeten adopteren. Te lang bleven de Joden in het vooroorlogse Duitsland geloven dat zij deel uitmaakten van de Duitse cultuur, met fatale gevolgen. Dat drama bepaalt hun houding sindsdien: alleen 'kennis' en een 'meedogenloze analyse van de ander vormen de basis voor een leven zonder bedreiging.'
Dat is direct toepasbaar op Israël. Een meedogenloze analyse van Hamas ligt ten grondslag aan de even meedogenloze politieke en militaire opstelling in het conflict.

III
Israël wordt vaak een baken van beschaving in een zee van barbarij genoemd. Hoewel daar wel enkele stevige nuances bij te plaatsen vallen (racisme, de nederzettingenpolitiek), is het onmiskenbaar waar dat Israël van alle landen in de regio het dichtst de verlichtingsidealen en -normen en waarden benadert die in het Westen de basis vormen van politiek en maatschappij.
Als Frits J. Barend in NRC Handelsblad schrijft dat Israël het enige land in het Midden-Oosten is waar moslims op vrijdag naar de moskee kunnen, joden op zaterdag naar de synagoge en christenen op zondag naar de kerk, dan lijkt me dat onweerlegbaar, net als zijn commentaar dat de Israël-correspondenten die felle kritiek leveren op Israël dit alleen maar kunnen doen bij gratie van de vrijheid van meningsuiting in datzelfde land: 'Nu een echte genocide dreigt in Irak en de "vrije" wereld Amerika smeekt zich ermee te bemoeien, dringt hopelijk tot meer weldenkende mensen door dat in bijna de hele Arabische regio rond Israël geen plaats is voor oppositie, vrije pers en andersdenkenden, om nog maar te zwijgen van plaats voor andersgelovigen.' En voor andersgeaarden, kunnen we daar nog aan toevoegen.
Waarom kiezen dan toch zoveel media de kant van de Palestijnen? Waarom is er dan zo'n toenemende anti-Israël-stemming in veel Europese landen waaronder Nederland?
De Belgische filosoof Dennis Baert heeft een reuze interessante analyse hierop losgelaten. Precies die verwantschap in normen en waarden is paradoxaal genoeg de oorzaak: 'Wanneer we Israël zien, zien we namelijk een samenleving die in haast alles op ons lijkt maar met één cruciaal verschil: het wordt omringd door vijanden die het als hun heilige plicht zien dat land en al zijn inwoners van de kaart te vegen. Een land dat zich bijgevolg tegen wil en dank verplicht ziet geweld te gebruiken.'
Israël belichaamt dus 'onze' verlichte waarden, behalve in zijn toepassing van excessief geweld tegen zijn vijanden. En dat gegeven drukt ons met de neus op de fragiliteit van ons kunstmatige pacifisme-ideaal: 'Het confronteert ons met het feit dat mensen die in alles op ons gelijken, de tragiek van het geweld niet kunnen vermijden. We realiseren ons dat als wij zouden geconfronteerd worden met een zulke vijand – en dat lijkt steeds minder denkbeeldig – wij net hetzelfde zouden doen.'
In de tussenzin in het laatste citaat van Baert zit de crux: juist nu, met ISIS beukend op de poorten van het vrije westen, worden we gedwongen ons te beraden op onze eigen verhouding tot geweld.

IV
Meindert Fennema, emeritus hoogleraar politicologie, haalde laatst in de Volkskrant nog maar eens wijlen Wilhelmus S.P. Fortuyn aan, die in een van zijn laatste Elsevier-columns schreef: 'Er is bijna geen conflict ter wereld, of het nu een burgeroorlog betreft of een oorlog tussen twee of meer landen, waar de islam geen prominente rol speelt.'
Het is veelzeggend dat in het Hamas-charter niet staat dat Hamas of bij uitbreiding het Palestijnse volk Israël zal vernietigen, maar de 'islam'. Het is islam dat 'will invalidate' Israël.
Een tweede reden voor de anti-Israël-stemming is dan ook de toegenomen demografische diversiteit van de westerse samenlevingen. Anderen noemen dat 'islamisering'.
Hoewel de Israëlische samenleving zoveel op de 'onze' lijkt, engageren veel allochtonen in datzelfde Westen zich met de vijanden van Israël. Ze zien de Palestijnen als een broedervolk, Israël als onderdeel van het perfide Westen, Amerika als de ultieme boeman.
Het valt op dat veel Palestina-apologeten zelf geen Palestijnse achtergrond hebben. Als Ramsey Nasr de Palestijnse zaak bepleit, dan is dat logisch en zelfs te prijzen gezien zijn Palestijnse roots. Dat hij daarvoor zijn Dichterschap des Vaderlands misbruikt is een dubieus vers twee, en dat hij daarbij als afleidingsmanoeuvre zijn moederland finaal afserveert is om hels van te worden - maar dat terzijde.
De nieuwe voorhoede van de aanhang van de Palestijnen in Nederland bestaat goeddeels uit Marokkanen. De meest recente pro-Gaza-demonstratie in Amsterdam werd geleid door beroepsmarokkaan Mohammed Rabbae en de marginale mocrorapper Appa, aangevuld met een Belgisch-Libanese provocateur Abou Jahjah. Het mohammedaanse Cocktail Trio ('Hup hup hup voor de Gazastrook').
Appa kwam met weldoordachte, zinnige teksten: 'Het is klaar met de zionistische honden!' En: 'Fuck de Talmoed!'
Het ironische is dat hij onbedoeld de vinger op een andere wonde plek legt: zagen we hierna woedende Joden de Marokkaanse ambassade bestormen? Of ziedende zionisten de Marokkaanse vlag in de hens steken? Neen. Roep daarentegen eens 'Fuck de Koran!' of iets dergelijks...
Appa had het ook op CIDI-directeur Esther Voet voorzien: 'Esther Stinkvoet, je bent een smerig mens!' Daarna mocht Abou Jahjah: 'Ik ben trots om op hetzelfde podium te staan als Appa, hij heeft alles al gezegd.'

V
Arie Boompjes zei laatst bij Knevel en Van den Brink: 'ISIS heeft niets met de islam te maken.' Niemand aan tafel sprak hem tegen. ISIS heeft niks met de islam te maken... dat is hetzelfde als zeggen: Vaticaanstad heeft niks het het christendom te maken. Natuurlijk heeft ISIS alles met de islam te maken! Het is een zeer radicale, extreem gewelddadige pervertering van de islam. Arie bedoelde waarschijnlijk: het merendeel van de islamieten moet niks van ISIS hebben, zoals ook een substantieel deel van de christenen niets met de paus opheeft - Andries en Tijs kunnen erover meepraten.
Volgens de laatste schattingen zijn er inmiddels in totaal zo'n 11.000 strijders uit 74 verschillende landen als jihadist afgereisd naar het Midden-Oosten, 'de grootste buitenlandse mobilisatie van buitenlandse strijders sinds de oorlog in Afghanistan in de jaren tachtig' (Metro). Eenderde van de elfduizend heeft een Europese of westerse achtergrond.
Zo'n 130 strijders zijn er uit Nederland naar Syrië vertrokken om voor ISIS te vechten. Uit Duitsland 320, uit België 385, uit Frankrijk 400, uit Groot-Brittannië zelfs zo'n 500. En het enge is: de helft is teruggekeerd. Ze ronselen nieuwe strijders, zijn wandelende fragmentatiebommen.
ISIS beukt niet alleen op de poorten, het heeft al een legertje binnen de muren lopen. Hoe ga je daar mee om?
De remedie moet in de richting van sociale inclusiviteit worden gezocht: de jongeren die nu opgevoed worden met virulente antiwesterse denkbeelden en gehersenspoeld met beloften dat het heil in de radicale islam te vinden is, moeten op de een of andere manier ervan worden doordrongen dat de op radicale verlichting gegrondveste vrije samenleving waarin zij het geluk hebben op te groeien oneindig veel beter is dan de utopie van een door shariawetten geregeerde maatschappij.
Terwijl ik het opschrijf zinkt me de moed al in de schoenen. Want hoe? En wie moeten het voortouw nemen? Je zou toch denken de vertegenwoordigers van de islamitische gemeenschap zelf. Maar zolang de rolmodellen haatzaaiende rappers en opruiende activisten zijn, worden jongeren alleen maar gekker gemaakt.
Oplossingen die nu worden voorgesteld zijn het uitzetten van radicale imams en strafbaarstelling van terrorismeverheerlijking. Vooral dat laatste is gevaarlijk, want dat komt neer op het beknotten van de vrijheid van meningsuiting.
Precies de verlichte waarden die onder vuur liggen worden dan in de paniek overboord gezet. Dat is een zeer zorgelijke ontwikkeling.

zaterdag 23 augustus 2014

Zeven dagen lang (222)

17 t/m 23 augustus

ZONDAG Zondag
Uitstekende nieuwkomer dit seizoen: De Tafel van Kees. De combinatie van het bedaagde sarcasme van Jansma en de vermakelijke druktemakerij van Kraay junior werkt wonderwel.
Vorig jaar probeerde FOX op maandagavond met Van Peperstraten en Van Halst Voetbal International eruit te concurreren, maar dat was natuurlijk hopeloze hoogmoed. Dit format, een ochtendshow op zondagmorgen van half elf tot twaalf, om fijn in de stemming te komen voor het echte werk 's middags, ligt zo voor de hand dat je je afvraagt waarom niemand het eerder heeft bedacht.

MAANDAG Quote van de week
'Ik hoor dat er 100 miljoen euro extra wordt uitgetrokken voor defensie, maar er zou eigenlijk 100 miljoen moeten worden uitgetrokken voor beter geschiedenisonderwijs.'
(Pieter Waterdrinker bij Knevel & Van de Brink)

DINSDAG Het perfide Westen? (I)
Een van de ondertekenaars van de open brief tegen 'apartheidsstaat Israël' (sic), Rachida Aziz, schrijft in een opinieartikel in De Standaard dat de ISIS-strijders de barbaren uit Westerse films zoals Rambo imiteren. Dat die 'opinie' nogal bezijden de kern van het probleem is omdat dat uiterlijke vertoon niet meer is dan het zichtbare laagje bovenop een massief, duister blok religieus fanatisme, is nog tot daaraan toe, maar de werkelijke aap komt in de laatste alinea uit de mouw:

'Voor de tweede keer in een eeuw meent een door het Westen uitgespuwde religieuze groep dat het enige heil bestaat in de stichting van een zuivere staat in het Midden-Oosten waar de bestaande bevolking met alle middelen weggejaagd moet worden. Na een joodse staat krijgen we nu een islamitisch rijk en dat te midden van een gebied met zowat de rijkste culturele, etnische en religieuze diversiteit van de wereld. Onze ergste nachtmerrie komt tot leven. De geschiedenis herhaalt zich.'

Ging het haar dus toch weer om de Joden en de Palestijnen. En hoe! De ergste nachtmerrie van de laatste eeuw is volgens deze mevrouw dus niet de verdelging en vernietiging van de Joden geweest, maar de eruit voortvloeiende stichting van de staat Israël. Abject en infaam.

WOENSDAG Het perfide Westen? (II)
'If religion was about answering the profound questions of how to live, I found that Bruce Springsteen gave me more persuasive answers than Islam.'
(Sarfraz Manzoor, Greetings From Bury Park, 2007, p. 226)

DONDERDAG Meerdelig
Achter op mijn exemplaar van Frans van den Nieuwenhof, Voetbalgeschiedenis. Deel 1, 2013: 'De meest opmerkelijke clubs, mensen en gebeurtenissen staan centraal in deze reeks van drie boeken.'
Achter op mijn exemplaar van Frans van den Nieuwenhof, Voetbalgeschiedenis. Deel 2, 2014: 'De meest opmerkelijke clubs, mensen en gebeurtenissen staan centraal in deze reeks van vier boeken.'
En als ik straks deel 3 koop staat er zeker achterop dat de reeks vijf boeken lang is? Zo komen we er nooit.

VRIJDAG Free Geen S.!!
De cartoon van GeenStijl kan men smakeloos noemen, maar sinds wanneer is smakeloosheid verboden bij de wet?

ZATERDAG Zevert strikes again
Evert ten Napel bewijst bij Willem II-AZ (3-0) maar weer eens dat zijn houdbaarheidsdatum al lang en breed is verstreken. Na de 1-0 van Bruno Andrade zegt hij dat die naam 'de oudere kijker' fraai in de oren zal klinken omdat die hem doet herinneren aan 'José Leandro Andrade'.
Wie?
José Leandro Andrade won goud met Uruguay op de Olympische Spelen van 1928... Tja, als je zelf al 70 bent, dan is 'de oudere kijker' dus minstens 100 jaar oud.

maandag 18 augustus 2014

Het is de schuld van de Joden

Een blogger's block? De verschrikkelijke zomer van 2014 slaat een mens zijn toetsenbord uit handen. De oorlog in Oekraïne. Het conflict tussen Israël en Hamas. De genocide in Irak. En vooral, als gemene deler bij dat alles: het oprukkende antisemitisme, dat al veel langer als een smeulend vuurtje aanwezig was maar nu, aangewakkerd door het woeden van de gehele wereld, om zich heen grijpt als een uitslaande brand.
We kijken, lezen, vrezen.
Door de zoveelste escalatie in het Midden-Oosten is sluimerende Jodenhaat nu onder de schaamlap van kritiek op de staat Israël openlijk en virulent geworden.
In Den Haag stond op 24 juli een horde barbaren, zwaaiend met ISIS-vlaggen, 'dood aan de Joden!' te blèren.
Burgemeester Van Aartsen, die op vakantie was, liet zich briefen en vond dat er 'geen grenzen waren overschreden'.
Van de ophitser van dienst moesten de Joden terug in de riolen verdwijnen waaruit ze tevoorschijn waren gekropen.
Maar Van Aartsen, die op vakantie was en bleef, vond dat er 'geen grenzen waren overschreden'.
Ze zouden blijven schreeuwen, brulde de haatbaard, tot de eindoplossing bereikt was: 'Wij zullen blijven spreken tot de Levant gezuiverd wordt van de Joden!'
Maar Van Aartsen, de lafaard Van Aartsen, vond dat er 'geen grenzen waren overschreden'.
Arjan Erkel en Jan Bennink luidden op 30 juli in een opiniestuk in NRC Handelsblad de noodklok: de 'oeroude onvervalste jodenhaat' is terug. Met veel retoriek riepen ze op 'deze keer te vechten voor onze joden'.
Het artikel ontlokte Tom Wieringa een meesmuilende column. Erkel en Bennink 'spelen het Comité van Waakzaamheid na', schreef hij in het Brabants Dagblad. Ze zouden zich bij voorbaat willen vrijpleiten van schuld aan een nieuwe massamoord: 'Zoals er veel mensen goed zijn na de oorlog, zijn er ook mensen goed voor de oorlog.' Maar is dat niet precies wat onze taak nu is? Goed zijn vóór de oorlog opdat die oorlog er helemaal niet komt, opdat er dit keer geen ná de oorlog is?
Gelukkigen pikten anderen het signaal wel op. Donderdag 7 augustus verscheen een paginagrote advertentie in De Telegraaf waarin tal van Nederlanders stelling namen tegen het oprukkende antisemitisme. Van Jan Peter Balkenende tot Herman Pleij en van Louis van Gaal tot Henny Huisman, vrijwel alle lagen van de samenleving waren vertegenwoordigd.
Initiatiefneemster Esther Voet (Centrum Informatie en Documentatie Israël) had ook Geert Wilders benaderd, wiens partij weliswaar samenwerkt met de partij van antisemiet Le Pen-père, maar die zich ook weleens met een keppeltje op wil laten fotograferen. Toen hij echter de volgende dag Mark Rutte bekritiseerde omdat die 'de olifant in de kamer' zou negeren: de correlatie tussen het toenemende antisemitisme en islamisering, werd hij prompt van de lijst afgevoerd. Misschien wel zo verstandig, aangezien Wilders de zaak alleen maar wil ophitsen.
'Kritiek op Israël? Oké. Jodenhaat? Nee!' luidde de kernachtige en enige juiste conclusie van de advertentie.
In België ging het anders. Daar publiceerden intellectuelen op 4 augustus in Knack een open brief waarin de regering werd gemaand stelling te nemen tegen 'de apartheidsstaat Israël' (sic).
Wisten de integeren onder de ondertekenaars van tevoren wie er allemaal nog meer benaderd waren? Ik waag het te betwijfelen, want dan had men toch wel twee keer nagedacht. Daar sta je dan als schrijver met een geweten, of als brave academicus, op één lijst met een sinister sujet als Abou Jahjah en met een slinkse antisemiet als Charles Ducal.
Deze dichter had op 1 augustus in zijn hoedanigheid van Dichter des Vaderlands een zeer dubieus gedicht in De Morgen gepubliceerd, met regels als 'Je bent nu eenmaal beter. Het staat geschreven / in Het Boek' en 'Je hebt geleerd de angst voor vervolging / levend te houden zonder angst, arrogant / als de man die zijn vijand zelf heeft gekozen.' De dichter verkoopt het als een 'aanspreking tot de staat Israël', maar dat is het nu juist niet. Hier worden niet Israël of zijn leiders bekritiseerd, ook niet het onverdraagzame smaldeel van de Israëliërs, zelfs niet de gehele Israëlische bevolking, wat al infaam zou zijn. Nee, hier wordt de Jood - 'Je bent tweeduizend jaar oud' - aangesproken, in de bekende stereotypen: heerszuchtig, arrogant, machtig. Het is De eeuwige Jood op 25 regels.
'Schrijvende ratten belasteren smalend joodse mensen', schreven Bennink en Erkel al.
Dat Ducal deze woorden uit zijn pen kreeg wekt geen verbazing, gestaalde stalinist die hij is, maar wat pas echt verbijsterend is, is dat het vervolgens zo oorverdovend stil bleef. Geen begeleidend commentaar van de de redactie waarin de publicatie werd verdedigd maar afstand werd genomen van de inhoud, geen collega-schrijvers die woedend in de pen klommen. Alleen Benno Barnard hekelde de 'geësthetiseerde haat' die uit het 'aardediep beledigend' vers sprak.
Geen van de ondertekenaars van de open brief heeft zich bij mijn weten van zijn of haar mede-ondertekenaar gedistantieerd.
Barnard: 'Waarom schrijft die Ducal geen gedicht tegen de jonge moslims in onze straten, die onder vlaggen van het waanzinnige ISIS tegen Israël – zeg maar: tegen de Joden – demonstreren?'
De open brief waarin wordt opgeroepen actie te ondernemen tegen apartheidskalifaat ISIS is wellicht nog onderweg...
ISIS, waarvan Al-Qaida zich heeft gedistantieerd vanwege 'te extreem'. Nota bene! Deze nietsontziende moordmachines belichamen het absolute kwaad, de laagst mogelijke staat van primitiviteit. De yezidi worden afgeslacht, ruim een kwart van de christenen is al op de vlucht, en ook moslims die niet orthodox genoeg zijn zijn hun leven niet zeker. Onthoofdingen, amputaties en zelfs kruisigingen zijn aan de orde van de dag. Kinderen worden levend begraven.
En waar gaat de discussie hier te lande over? Treurigmakend gepalaver over de vraag of het nu wel of geen genocide genoemd kan worden, en of er nu wel of geen mandaat nodig is van Irak om te mogen interveniëren. Timmermans, die zich om een stickertje van Wilders naar Saoedi-Arabië spoedde, maar geconfronteerd met de massamoord op de yezidi niet verder komt dan de verklaring dat hun 'rechten in Irak grondwettelijk beschermd' zijn. Een quote die het verdient de geschiedenisboeken te halen.
ISIS heeft al gedreigd een nieuwe holocaust tegen de joden te beginnen. Het laat Hamas nog even het voorwerk doen. Wieringa vond de oproep tot waakzaamheid voor een nieuwe Jodenvervolging niettemin maar overdreven: 'Door wie dan toch, vraag je je af. Geen enkele westerse staat propageert Jodenhaat. Nergens in Europa worden concentratiekampen ingericht.' Maar dat is nu precies waar Bennink en Erkel tegen waarschuwen: het komt dit keer van binnenuit. Zoals de yezidi Pari Ibrahim naar aanleiding van de misselijkmakende beelden uit Den Haag al zei bij Knevel en Van den Brink(12 augustus): 'Kijk hoe dichtbij het eigenlijk is, het vindt gewoon hier plaats. Het is er al.'
David Cameron heeft een stap in de goede richting gezet. In The Telegraph noemt hij Isil - zoals ISIS in het Engels heet - expliciet een gevaar voor Europa:
'The creation of an extremist caliphate in the heart of Iraq and extending into Syria is not a problem miles away from home. [...] It is our concern here and now. Because if we do not act to stem the onslaught of this exceptionally dangerous terrorist movement, it will only grow stronger until it can target us on the streets of Britain. We already know that it has the murderous intent. Indeed, the first Isil-inspired terrorist acts on the continent of Europe have already taken place.'
Noord-Irak, zo ver van ons bed ogenschijnlijk, maar het is ook al een probleem van het hier en het nu. Nog niet in de vorm van guillotinerende terreurmilities, maar al wel als mentaliteit, en niet alleen van zich vervelende kutmarokkaantjes. Een ambtenaar werd ontslagen omdat ze verklaarde dat ISIS een Joods complot was, gerund door zionisten om de islam zwart te maken. Ze werkte bij het Nationaal Cyber Security Centrum...
Deze week zag ik Jules Schelvis (93) op de televisie. Overlevende van zeven concentratiekampen, de laatste nog levende Nederlander die in Sobibor heeft gezeten. In Berlijn vertelde hij nog maar eens zijn verhaal, broos maar onvermoeibaar.
In Berlijn staat ook het Joods Museum. Als er daar één les te leren valt, is het dat de Joden altijd de schuld krijgen. Jodensterren waren er al in de dertiende eeuw, pogroms zijn er altijd al geweest, de machtige, arrogante Joden hebben het altijd gedaan.
Aan het eind van zijn lezing - en van zijn krachten - deed Schelvis de emotionele oproep om, als er straks geen getuigen meer zijn, zijn verhaal van generatie op generatie door te blijven vertellen.
Er is vooralsnog nog genoeg animo onder jongeren om stil te staan bij oorlog en Holocaust - Dodenherdenking is in de meeste gezinnen gelukkig nog altijd stevig ingebed in de opvoeding, en lessen over de Bezetting en de Jodenvervolging in het onderwijscurriculum - maar voor hoe lang nog?
De strijd tegen antisemitisme is een pedagogische en een ideologische strijd. Het is te hopen dat de wapens van de geest daarin dit keer volstaan. Rutte heeft nog maar eens benadrukt dat opvoeding en onderwijs van vitaal belang zijn om antisemitisme bij de wortel aan te pakken.
'Dat is een nobel streven, maar het is de vraag of het zin heeft', stelt Gertjan Haaijer terecht in een commentaar. 'Op de lange termijn is het misschien nuttig voor de generatie die nu in de kinderschoenen staat. Die staan echter niet met stenen te gooien en "dood aan de Joden" te schreeuwen in de straten van de steden.'
Deze jongeren verheerlijken ISIS, 'een groep die bekend staat om het publiekelijk tentoon stellen van afgehakte hoofden van tegenstanders, groepsverkrachtingen van andersgelovigen en massaslachtingen inclusief het levend begraven van onschuldigen. Dan gaat het tonen van de gruwelen van de holocaust echt niet helpen, meneer Rutte. Integendeel: straks raken ze nog geïnspireerd.'
Zij wel, ja. Zij wel.

zaterdag 16 augustus 2014

Zeven dagen lang (221)

10 t/m 16 augustus

ZONDAG Hink
'Ik was een goede jongen, in een donker-grijzen ulster, met een zwart hoedje op, als een zedige nacht. Toen is dit gekomen en ben ik er uit gaan zien als de helle en bonte dageraad van een storm-ochtend.'
(Lodewijk van Deyssel, Het Ik, 1978, p. 168)

MAANDAG Stap
'I was raised up believing, I was somehow unique. Like a snowflake distinct among snowflakes, unique in each way you can see. But now after some thinking, I'd say I'd rather be, a functioning cog in some great machinery serving something beyond me.'
(Fleet Foxes, 'Helplessness Blues', 2011)

DINSDAG Sprong
'The future has got me worried, such afwul thoughts. My head is a carousel of pictures. The spinning never stops. I just want someone to walk in front and I'll follow the leader.'
(Bright Eyes, 'Nothing Gets Crossed Out', 2002)

WOENSDAG ISIS
'Een van de stadjes in Irak waarvan het kalifaat zich de afgelopen week heeft meester gemaakt is Qaraqush, in de bijbelgordel bij Mosul in de Vlakte van Niniveh. Ik was er ruim vijf jaar geleden om te schrijven over de Iraakse christenen [...]. Acht kerken telt Qaraqush, als de nieuwe bezitters ze nog hebben laten staan, voor de 50.000 inwoners die er toen waren. Ik [...] sprak onder anderen de oudste priester ter plaatse die er vol trots op wees dat het christendom hier bijna vanaf zijn eerste begin aanwezig was. Als ik heel pessimistisch mag zijn: net zoals andere oude, andersdenkende godsdiensten als het yezidisme en het shabakisme is het christendom hier nu aan zijn eind gekomen met de opmars van de Islamitische Staat en de massale vlucht van de gelovigen.'
(Carolien Roelants op NRC.nl)

DONDERDAG K&vdB
Zagen de mensen in het land in deze duistere weken nog een klein lichtpuntje: nu de wereld op een derde wereldbrand afstevent zal niemand het in zijn hoofd halen straks nog over zoiets futiels als Zwarte Piet te gaan zeuren, was dat even buiten de verwrongen geest van Quinsy halve Gario gerekend...

VRIJDAG Oekraïne
1250 v.Chr.: het paard van Troje
1590: het turfschip van Breda
2014: de duizendpoot van Loegansk?

ZATERDAG Boycot
'De Russische landbouw kent van oudsher vier natuurrampen: lente, zomer, herfst en winter.' (via)